Laos, een mooi land met een grote glimlach

Lieve allemaal,

We zijn inmiddels aangekomen in alweer het vierde land, Cambodja, dus kan ik jullie mooi wat vertellen over onze avonturen in Laos. Na het vorige verhaal waren we in Chiang Rai en gingen we met een lokale bus, een tuktuk, nog een bus en nog een tuktuk naar Huay Xai: een dorpje net over de grens met Laos. Hier zouden we Meike ook weer zien, zodat we een stukje samen konden reizen. Ze bleek tegenover onze te slapen dus dat was snel gevonden ;)r

Met z'n 3en de volgende dag een slowboat genomen. Dit is een boot waar zo'n 80 mensen op kunnen, bijna allemaal backpackers, en die in 2 dagen over de Mekong naar Luang Prabang vaart. Ondanks de hele erge bewolking vanwege het feit dat overal velden verbrand worden was het een erg leuke ervaring om het land vanaf het water te bekijken. We hebben ons dan ook prima vermaakt deze dagen.

Eenmaal aangekomen in de 4e stad van Laos (met 50.000 mensen) opzoek gegaan naar ons hostel, en met bekenden van meike gaan eten op de avond markt. Later die avond, tijdens het nuttigen van het nationale bier (Beerlao) maakten we kennis met een nieuw verschijnsel: het kan hier ook hagelen.. gelukkig duurde dit niet al te lang maar het was wel apart na 2 maanden droogte! Toen de bar om 12 uur sloot gebeurde er nog wat grappigs, iedereen nam namelijk tuktuks naar een bowlingbaan want daar mocht je schijnbaar nog wel drinken. Echte backpackers als we zijn konden we dit natuurlijk niet missen..

De dag erop fietsen gehuurd om het centrum te verkennen. Na een paar tempels zijn we naar de bibliotheek gereden, we hadden namelijk gelezen dat je daar tussen 1 en 3 mensen kon helpen met hun Engels. Het kwam wat moeizaam opgang maar daarna hebben Meike en Madelon allebei een tiener geholpen en ben ik met 4 kleine kinderen hun schrijven gaan oefenen. Toen zij er geen zin meer in hadden was er nog een monnik die ook graag wilde oefenen, dus met hem nog een half uur gaan lezen.

Op zondag al optijd naar het lokale hoogtepunt gegaan, om de meeste toeristen voor te blijven. Op een half uurtje rijden liggen namelijk de Kuang Si watervallen, hele spectaculaire en mooie watervallen met meerdere verdiepingen en pools om in te zwemmen. Hier een paar uur doorgebracht om mijn bommetjes techniek aan te scherpen en lekker af te koelen. Ik had namelijk te horen gekregen dat hier een luchtvochtigheid van 91% is, zelfs in de schaduw zweet je je nog kapot!

De volgende ochtend een pittige busrit van uiteindelijk zo'n 8uur naar Vang Vieng. Dit is dé backpackers plek van Laos en er zijn dan ook genoeg kroegen te vinden. Maar waar het nog het meest om bekend staat is het tuben, met een opgeblazen tractor binnenband de rivier af drijven en ondertussen stoppen bij barretjes langs de oever. Natuurlijk hebben wij dit ook gedaan, en hoewel we veel te nuchter begonnen, hebben we daar snel verandering in gebracht door mee te doen met allerlei spelletjes. Steeds na ongeveer een uur spring je dan weer in je band om in de volgende bar verder te feesten! Geniaal concept, hopelijk komt het ooit naar Nederland :)

Voordat we de dag erop na 3 nachten weer een bus gingen pakken wilden we eerst nog naar de Blue Lagoon. Deze viel een beetje tegen, hij was vrij klein en vol met Koreaanse toeristen. Gelukkig konden we wel vanuit bomen het water in springen en was er ook nog een grot naast, die wel vet was. We zijn nu inmiddels met zn 6en, we gaan al een paar dagen om met 3 jongens uit Zweden en zij hebben nog wat langer dezelfde plannen als wij.
De bustocht naar Thakhek waar we 2 uur later aan begonnen werd een interessante. Vanaf Vientiane (de overstap locatie) hadden we een sleeper bus, een bus met bedden. Alleen lagen wij achterin de bus, vlak voor de motor, onder de airco generator en naast een met tape gemaakt raam. En om het compleet te maken moesten we ook met zn 5en tegen elkaar aankruipen. Daar was vooral de onbekende Aziaat niet blij mee.. Hoewel ik best prima geslapen heb was het maar van korte duur; om half 2 s nachts waren we op onze bestemming. Toch nog ergens een hostel gevonden zodat we een beetje uitgerust aan ons volgende scooter avontuur konden beginnen. Hier in de buurt was namelijk een mooi rondje door de binnenlanden van Laos wat je in 4 dagen kon rijden.

Rond één uur reden we met 6 mensen ( en 5 scooters (Madelon zat bij mij achterop) weg uit Thakhek opweg naar de eerste slaapplek 100km verderop. Omdat het natuurlijk wel een roadtrip was zijn we onderweg nog bij een grot en een riviertje gestopt om ook genoeg te ontspannen. 's Avonds onbeperkt gebbq'd en kaartspellen gespeeld aan het kampvuur. De dag erop was een lange dag, van ruim 150km, waaronder zo'n 30km onverharde weg. Dit was wel even pittig maar hier is iedereen zonder kleerscheuren uit gekomen. Wel was het fijn dat we halverwege konden zwemmen want het stof van de dirt-road zat inmiddels overal. Het eindpunt die dag was het dorpje Konglor, vanaf waar je een enorme grot kon bezoeken. Door deze 7km lange grot stroomde een rivier die soms wel 20 meter breed was en ook de grot kon tussen de 25 en 50 meter hoog zijn. Aan de overkant was het eigenlijk de bedoeling dat je na een korte pauze weer terug ging. Nou wisten we dat er een mogelijkheid was voor een homestay (overnachten bij de locals) in een klein dorpje. Dit besloten we uiteindelijk met z'n 4en te doen (Madelon, Meike en Milou, een meisje die we onderweg tegengekomen waren). Het was even zoeken voor we het juiste dorp gevonden hadden, ze snapten niet echt wat die gekke blanke mensen vroegen, maar op een gegeven moment waren we er en was er een ouder mannetje die voor ons een huis ging zoeken om te slapen. Daar lekker avond gegeten en daarna was het tijd om het dorp te verkennen, we hadden namelijk de voorbereidingen voor een feest gezien.. Al snel werden we opgemerkt en zaten we redelijk vooraan bij een stel mannen, vlakbij de boksring waarin gedanst werd. We kregen meteen glazen in onze handen waarin bier met ijsblokjes gingen en het geproost kon beginnen. Wij kochten ook maar een paar flessen bier om uit te delen en dat viel in goede aarde bij de locals. Ik denk dat ik nog nooit zovaak geproost heb in mn leven. Veel praten konden we niet, bij een gebrek aan kennis van de Laotiaanse taal, maar met een glimlach kom je een heel eind. Willekeurige mannen vonden het geweldig dat wij er waren en we moesten meerdere malen op de foto, mee de dansvloer op, en ik moest ook drinken tegen locals ;) Heel bijzonder om dit feest mee te maken, zeker toen we de reden hoorden, er was namelijk iemand een jaar geleden overleden. Een goede reden dus om tot diep in de nacht het hele dorp op stelten te zetten. Zelf niet zo lang gebleven, vonden we niet echt kunnen tegenover ons 'gastgezin'.
De volgende ochtend was het ontbijt ook een hele ervaring. Madelon had namelijk een uur daarvoor ons eten geslacht horen worden.. Toen de haan gekookt was konden we aan tafel en begonnen de lokale rituelen. Onder het genot van LaoLao (een sterk, smerig, alcoholisch goedje) werden zegeningen over ons uitgesproken waarna je een deel van de haan moest eten. Ik kreeg de lever..
Hierna was het tijd om de grot weer door te gaan en via de snelweg weer richting Thakhek te rijden.

Omdat er verder niet veel te beleven was daar, namen we de volgende avond een nachtbus naar het zuiden van Laos, de 4000 islands. We hadden dit keer een lokale bus waarin wij de enige westerlingen waren. Gelukkig stapten er al snel een aantal mensen uit zodat ik languit dwars over het gangpad en 4 stoelen kon liggen. Prima nachtje gehad! Met nog een bus en een bootje uiteindelijk op Don Det aangekomen, het meest toeristische eiland. Omdat de meeste bungalows al vol zaten, uiteindelijk uitgekomen bij een hippie plek met de toepasselijke naam, Happy Bar. De 2 dagen erop niet heel veel gedaan, beetje rondgefietst naar een ander eiland, gezwommen en gechilld in hangmatten. Dit was een mooi einde van Laos, een land met heel veel vriendelijke en lachende mensen, mooie natuur en goeie feestjes. Om onze weg te vervolgen hebben we een bus naar Phnom Penh geboekt, de hoofdstad van Cambodja.

Deze reis, met grensovergang, was erg interessant maar daar zal ik de volgende keer over vertellen. We hebben inmiddels na 2 weken afscheid genomen van Meike en Eduard, de vriend van Madelon opgehaald van het vliegveld dus zijn weer met z'n drieën. Met hun ga ik nog 2 weken reizen voordat zij terug naar Nederland gaan en ik in het weeshuis ga helpen. Hulp hiervoor in de vorm van een bijdrage is natuurlijk nogsteeds welkom.

Ik ga weer verder genieten van de karaoke video's die opstaan in de bus en hoop dat het straks lukt met het uploaden de foto's (heb wel weer een paar mooie uitgezocht).

Xx

p.s. De tijd gaat best snel, over minder dan een maand ben ik alweer terug!