De 1e week in SCCO: liters verf & liters zweet

Hallo iedereen,

Ik ben nu alweer ruim een week weer terug in Phnom Penh om te helpen bij het weeshuis SCCO. In deze tijd hebben we al redelijk wat kunnen doen, vandaar dat het wel leuk is wat meer daarover te vertellen en de vooruitgang te laten zien. Weten jullie ook meteen wat ik allemaal met de donaties kan doen hier!

Op maandag morgen kwam ik hier al vroeg aan en ben ik eigenlijk meteen vanuit het centrum naar het appartement gegaan. Hier wat bijgeslapen en rondgelopen in de buurt. Om mijn tijd nuttig te besteden maar meteen bij verschillende verf winkels langs gegaan om naar prijzen te vragen en ’s avonds bij een klein lokaal tentje aan de straat gaan eten. Best apart hoe snel je ergens de weg leert kennen ook al ben je ergens nieuw.

De volgende dag om half 9 afgesproken bij het centrum met Mengsrey, de directeur. Bij hem achterop de motor zijn we samen naar het dorp gegaan waar SCCO ook actief is. Dit is zo’n 15 kilometer verderop in een soort krottenwijk. In dit dorp staat ook de school die volgens hun wel een likje verf kan gebruiken. Hier aangekomen bleek dit inderdaad het geval. Toch was er voor mij wel een verrassing; ik dacht namelijk dat de school nog niet in gebruik was, maar de 8 klaslokalen waren keurig gevuld met kinderen, dit kon nog wel eens een uitdaging gaan worden. Inmiddels had ik wel begrepen dat er vandaag nog geen beslissingen genomen zouden gaan worden, morgen zou Tirza immers aankomen en zonder haar werd er niks afgesproken.

Op woensdag ochtend om 8uur Tirza opgehaald van het vliegveld. Via
haar ben ik ook bij dit centrum terecht gekomen. Papa, mama en Carlijn hebben haar leren kennen toen ze aan het rondreizen waren in Peru, en heel toevallig bleek het zo dat wij dezelfde terugvlucht van Rio de Janeiro naar Amsterdam hadden (3 maanden later). Ook in Rotterdam contact gehouden, waar we allebei aan onze master bezig waren, en al die tijd is ook SCCO ter sprake gekomen waar zij al ruim 5 jaar als bestuurslid betrokken bij is. Het leek me dan ook erg leuk om een steentje bij te dragen aan dit mooie project.

De kinderen waren erg blij Tirza (ofwel Josie, aangezien de naam Tirza te moeilijk is) te zien en tegelijkertijd begonnen ze mij ook steeds meer te accepteren. Die middag met z’n 3en plannen gemaakt voor de komende dagen, want ik wilde wel wat vaart erin krijgen. Naast de school in het dorp moest namelijk ook het weeshuis zelf een opknapbeurt krijgen. Ze hebben namelijk een bepaald nieuw certificaat nodig als non-profit organisatie vanuit de overheid en zolang je niet aan een heleboel eisen voldoet, krijg je dat certificaat niet. De keuze was gelukkig makkelijk te maken, de project manager uit het dorp was er namelijk de volgende paar dagen niet omdat zijn zus ging trouwen. Daarom had ik tot en met maandag de tijd om de muren en deurposten van het weeshuis onder handen te nemen. Na deze beslissing maar meteen gaan shoppen voor verf, schuurpapier en tape zodat ik hopelijk al donderdag kon gaan beginnen. Cambodjaanse kwasten waren gelukkig niet nodig, aangezien de Gamma in Ijsselstein deze benodigdheden gesponsord heeft en deze dus onderdeel waren van de 70 kilo bagage van Tirza. Voor de muren wilden we een donkerdere kleur dan het licht geel van nu, aangezien dat hopelijk minder snel vies wordt. We hebben uiteindelijk gekozen voor oranje, zo kunnen we ook mooi de Nederlandse invloeden terug laten komen in het dagelijks leven ;) Omdat ook de deurposten wel een likje verf konden gebruiken hebben we deze kleur door Mengsrey laten kiezen en is de keuze gevallen op lichtblauw. Ik was helemaal blij, eindelijk kon ik gaan beginnen met klussen!

Op donderdag begonnen we al erg productief, Mengsrey had de verf al opgehaald voordat wij in het centrum aan kwamen en ook de 2 fietsen die Tirza en ik wilden kopen om wat mobieler te zijn hier waren al voor de lunch aangeschaft. Na de lunch kon het startschot gegeven worden. De lunch trouwens is altijd wel een gezellig moment, de kinderen zijn dan allemaal in het huis voor ze in de middag weer lessen hebben. En samen met de caregiver, een vrouw die zorgt voor het eten en het huishouden (de surrogaat moeder), Mengsrey, Savet (de leraar in het centrum), Chanta (de man die de kinderen met de tuktuk naar school brengt),Tirza en ik eten we met z’n allen. De lunch zelf is vaak rijst met een soort soep waar dan verschillende soorten groente en vis of vlees in zit, en is best heel lekker!
Na het afplakken van de juiste hoogte (lees: zodat alle vieze vingers en vlekken onder de nieuwe laag verf zouden komen) kon het schuren beginnen. Dit vond ik nog het minste van alles, maarja om een goed resultaat te krijgen moest dit ook gebeuren. Al snel besloten we dat de muren 2 lagen verf nodig hadden en aan het eind van de middag waren 3 muren al van een mooie dubbele oranje laag voorzien. Er was echt veel verschil te zien en het resultaat is erg gaaf! De dagen erop ook met veel energie aan de gang gegaan. Die energie was aan het einde van elke dag wel echt op, want naast het feit dat je actief bezig bent met schuren en verven, ben je ook nog als oppasser aan de slag dat niemand met verf door het huis gaat lopen, moet je de kinderen ook nog aandacht geven, EN dit alles in een gevoelstemperatuur van 45 graden!! Dit mede door het feit dat de waaiers niet aan staan in de ruimte waar ik bezig ben; ofwel het stof waait alle kanten op, of ik ben bang dat er kleursverschil ontstaat door het niet natuurlijk drogen.

De kinderen in het huis hadden nu inmiddels ook wel door dat ik helemaal niet zo’n verkeerde jongen ben. Ze vroegen steeds vaker om te spelen, en boden aan om te helpen (liever verven dan schuren maar ook daarmee hielpen ze braaf). Zelfs de leraar kwam elke pauze even langs om te vragen hoe het ging en meestal even een kwast te pakken om de kleine hoekjes te schilderen.

Op zaterdag werd ik door een van de jongens meegeroepen, ik had geen idee wat er aan de hand was. Ik volgde hem naar de jongenskamer waar ik werd uitgenodigd om samen met de andere jongens een glaasje cola te drinken, wat hier echt een luxe product is! Ik was nu dus ook door hun geaccepteerd ;) De afgelopen dagen hard doorgewerkt en op koningsdag was de laatste oranje muur af!

Zelf hebben we op zaterdag al koningsdag gevierd, in een kroeg in het centrum. Via Facebook hadden we een evenement gezien voor de Nederlanders in Phnom Penh, dit leek ons wel leuk dus gezellig een avond oranje biertjes gedronken en nieuwe mensen leren kennen.
Gister ook de laatste hand gelegd aan alle deurposten, dus nu is het weeshuis klaar wat betreft verf. Er moeten nog wel wat kleine dingen gebeuren, zo gaat er nog een goede ventilator in het klaslokaal komen en nog 2 kasten voor in Mengsrey’s kantoor. Dit alles staat waarschijnlijk voor zaterdag op de planning.

Inmiddels is er ook een besluit genomen voor het schilderen van de school. Mengsrey was erg enthousiast over mijn werk in het centrum en wilde mijn expertise graag gebruiken om de school op te knappen. Nu is er besloten om donderdag een hele dag te organiseren, waarbij alle 10 de ruimtes opgeruimd, geschuurd en geschilderd gaan worden. Gelukkig ga ik dit niet alleen doen, maar krijg ik de hulp van 80 kinderen en nog zo’n 10 leraren. Tirza en ik zijn erg benieuwd of dit gaat werken, maar we gaan er natuurlijk alles aan doen! Als het lukt zou het wel heel gaaf zijn, want dan heb ik in korte tijd erg veel kunnen betekenen hier!

Ik zal proberen om wat foto’s bij te voegen, zodat jullie wat van het schilderwerk kunnen zien. Ook gaat er hopelijk zondag nog een laatste update komen, vlak voordat ik ’s avonds Cambodja ga verlaten, met een uitgebreid verslag van de terror-schilder dag en de laatste dagen bij het centrum. Voor nu een fijne avond, en ik hoop dat jullie een beetje tevreden zijn met de resultaten aangezien dit project zonder jullie hulp niet was gelukt! :)

xxxx