Het einde van 14 fantastische weken

Hallo iedereen,

Het is alweer tijd voor het laatste verslag van deze reis door zuid-oost Azië. De tijd is echt snel gegaan en het is raar om te bedenken dat ik vanavond weer in m'n eigen bed slaap.

Het vorige verslag was geschreven op onze rustdag. Die hadden we zeer zeker verdiend vonden we, dus we hebben ons gezicht een dag niet laten zien op het centrum. Heel lang uitslapen zat er niet in, want we hadden om 9uur afgesproken bij COLT, een ander centrum wat door Nederlanders gerund word. Dit centrum bestaat al wat langer en het is leuk om te zien wat er eventueel in de toekomst nog allemaal mogelijk is!

Hierna richting het Olympisch stadion gefietst om daar lekker te gaan zwemmen. Naast dat het verfrissend was, was het ook grappig om Cambodjanen te zien zwemmen; dat kunnen ze namelijk niet goed. Met als gevolg dat wij prima in het midden onze baantjes konden trekken maar zodra we bij de rand kwamen was het dringen voor een plekje. Iedereen hield zich daar aan vast en nadat ze het water insprongen gingen ze er ook weer zo snel mogelijk naar terug.
Hierna zijn we doorgefietst naar het centrum en nadat we het enige verplichte van de dag gedaan hadden (mijn busticket naar Bangkok kopen) hadden we onze massage wel verdiend. Dit keer voor de traditionele Khmer massage gekozen. Een uur lang lekker gekneed worden en je soms in rare bochten wringen, heerlijk! De dag afgesloten in een Mexicaans restaurant, een lekker einde.

Die rust hadden we ook wel nodig, de dag erop gingen we namelijk naar het dorp toe om de school te verven. We vertrokken rond half 8, maar mede door al het chaotische verkeer kwamen we pas rond 9uur aan. Er was ons verteld dat de leraren en de oudste kinderen zouden komen helpen, zo'n 80 in totaal, maar toen we aankwamen liepen er wel 200 rond. Gelukkig gingen de meesten snel naar huis en bleven er 40 over die ons nog 2 uur zouden helpen. Nadat Tirza en ik het eerste lokaal afgeplakt hadden op de juiste hoogte begon de uitdaging, de kinderen konden beginnen met schuren. Van structuur was al snel geen sprake meer, en de meesten deden maar wat. Na een paar keer duidelijk uitleggen wat we precies wilden aan zowel kinderen als leraren ging het wat beter. Toen er 3 lokalen geschuurd waren bleek het al bijna 11 uur te zijn, reden genoeg voor iedereen om te stoppen met werken en te wachten op de broodjes. Toen de eerste groep weg was keken Tirza en ik elkaar aan van "waar zijn we aan begonnen". We moesten nog 7 lokalen schuren en ze allemaal nog verven, hoe gaat dit ooit lukken. Omdat de leraren zich ook allemaal 2 uur pauze toe eigenden, want ja, dat doen ze normaal ook dus waarom nu niet, stonden we het eerste lokaal met Mengsry (de directeur van het centrum) en Chanta (de tuktuk driver) te schilderen. Het begin was gemaakt.. Na de pauze stonden er weer 200 kinderen die alles toch wel erg interessant vonden. Gelukkig werden de leraren wat actiever en gingen ook de kinderen ijverig aan de slag. Uiteindelijk hadden we na een middag doorknallen om half 5 zeven lokalen geverfd, allemaal voorzien van een dubbele laag! En gezien het punt waar we met de lunch waren, had ik dit nooit verwacht! Op de terugweg hebben we Chanta meegenomen voor een welverdiend biertje, want hij heeft echt als een malle staan verven.

Op vrijdag stond er iets leuks op de planning. De kinderen waren vrij van school dus leek het me leuk ze mee te nemen voor een uitje. Daar waren ze het zelf ook mee eens en zo zaten er om 10uur met 15 man in de grote tuktuk op weg naar Silk Island; een eiland in de rivier zo'n 20km buiten Phnom Penh. Daar een hutje gehuurd in het water en ons een paar uur vermaakt met zwemmen, balspelletjes, spelen met grote banden en pogingen tot zwemles. Een hele leuke dag, ook om de kinderen eens in een andere omgeving te zien. Op de terugweg werden Tirza en ik vooral gebruikt als kussen om op de meest onmogelijke manieren te slapen, een dag weg kost toch veel energie ;)

Zaterdag moesten we optijd op, we zouden namelijk weer naar het dorp gaan. Dit keer om uitleg te geven aan de ouders en ze het belang van onderwijs uit te leggen (althans dat dachten we). Eenmaal daar aangekomen bleken er ruim 200 kinderen op ons te wachten, niet helemaal de juiste doelgroep. Na het
verhaal kregen ze een nieuw shirt als schooluniform, wat een chaos.. Aan het einde liep iedereen door elkaar heen en ze probeerden meerdere shirts te bemachtigen. Gelukkig waren er inmiddels ook ouders opgetrommeld, en is het verhaal nog een keer verteld. Voor mij was dit moment weer een leuk voorbeeld van de Cambodian Experience, het loopt altijd anders dan je denkt. 's Avonds als afscheidsfeestje had ik cola en chips gehaald en om het helemaal compleet te maken ook nog wat pizza's, een echt feest dus! Na het proberen een aantal typisch Cambodjaanse dansen was het tijd voor wat drankjes met de staff. Een geniale avond met genoeg kannen bier, een hoop geproost en flauwe grappen!

Zondag was dan toch echt de dag dat ik weg ging. Gelukkig pas een nachtbus zodat ik overdag nog gezellig kon spelen in het centrum. Ik had de meisjes beloofd dat ze mn haren mochten doen, dat hoefde ik geen twee keer te zeggen. De elastiekjes werden tevoorschijn getoverd en een half uur later had ik vlechtjes, staartjes en bloemetjes in mn haar. Ik denk dat ik mn nieuwe coup gevonden heb! Die middag ook nog gebruikt om mn handtekening achter te laten en samen met Tirza en de kinderen onze handen op de muur gezet. Met de jongens nog flessen voetbal gespeeld en toen was het tijd om echt te gaan. Hoewel ze afscheid nemen niet allemaal even goed begrijpen (see you tomorrow! No I'm leaving to go home. ok see you Monday!) kreeg ik een paar dikke knuffels, een armbandje en een stel tekeningen.
Het waren echt 2 geweldige weken, een unieke kans om meer van het echte Cambodja te zien en blij dat ik mn steentje heb kunnen bijdragen aan het mooie werk dat ze doen bij SCCO!

Op het moment van schrijven zit ik het vliegtuig naar Helsinki, nadat ik nog 2 dagen in Bangkok heb doorgebracht. En hoewel er thuis ook wel weer mooie uitdagingen op me wachten (het vinden van een baan) had ik stiekem nog best wel wat langer willen blijven..
Maar ach, snel maar weer plannen bedenken voor een volgend avontuur :)

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om een klein beetje deel uit te maken van mn reis, en ik zie jullie snel weer in Nederland!

Xx

P.s. Oja, de waaiers en kasten zijn nog niet gekocht, maar Tirza blijft nog 3 weken langer en zij gaat namens mij alsnog deze dingen aanschaffen. Dus met al het ingezamelde geld heb ik enorm veel kunnen doen en is het eindresultaat dat het weeshuis en de school geverfd zijn, er een uitje met de kinderen is geweest incl feestavond, straks nog een kast, een kluis en een opberg kist komt, een ventilator om de warme lucht uit het lokaal te halen en een waaier voor de koude lucht. En als laatste hebben ze er een fiets bij.