Grote kloven, drijvende eilanden en mn eigen kamer

De afgelopen 2 weken heb ik nog even proberen te genieten van het reizigers leven, en ik moet zeggen, dat is me goed gelukt! Na een leuk feestje met internationale studenten begonnen we 2 weken geleden op zondag met een nachtbus naar Arequipa, een stad in het zuiden van Peru. Ik zeg we omdat ik samen met Inge ben gaan reizen, een meisje die ik al kende van Maastricht University en hier ook aan dezelfde universiteit gaat studeren.

Na een busrit van 16 uur, wat hier overigens heel normaal is, kwamen we aan in Arequipa. Deze stad wordt ook wel de witte stad genoemd aangezien de meeste gebouwen in het centrum wit zijn. Na ons hostel te hebben gevonden hadden we nog bijna de hele dag voor de boegen zijn we die dag meteen rond gaan kijken in het stadje en hebben we een oud nonnenklooster gezien en verschillende pleintjes. De dag erop de andere kant van de stad gezien en wilden we wat stadsparken bezoeken. Althans, dat was de bedoeling, parken schijnen alleen in het weekend en tijdens feestdagen open te zijn :S
De volgende dag was het vroeg opstaan want om 3 uur Peruaanse tijd (wat vaak een half uurtje later betekent dan afgesproken) zou er een busje ons ophalen om een driedaagse wandeltocht te doen door Colca Canyon. Deze kloof is ruim twee keer zo diep als de Grand Canyon en daarmee ’s werelds diepste canyon! Na een aantal uur rijden kwamen we bij de eerste stop; Cruz del Condor. Vanaf deze plaats kon je condors zien vliegen. We hadden geluk, toen wij er waren vlogen ze ook echt. Deze beesten kunnen wel 3 meter breed zijn en het is heel bijzonder om die te zien vliegen!

Hierna vertrokken we naar het beginpunt van onze reis, vanaf daar zouden we er ongeveer 4 uur over doen om bij onze slaapplek te komen. Deze eerste dag lopen was vooral bergafwaarts, en toen we bij ons hutje waren was ik blij dat m'n knieën nog heel waren en geen pijn deden! De rest van de dag vooral slap geouwehoerd en gekaart met onze mede reizigers en niet te laat gaan slapen. De volgende dag was het weer op tijd opstaan en klimmend en dalend naar de volgende overnachtingsplek. Die was echt geweldig! Leuke hutjes en een lekker zwembad erbij met een fantastisch uitzicht waar onze spieren goed konden uitrusten! Ook hier de rest van de middag vooral bier gedronken en gekaart met mn twee nieuwe vrienden uit Australië; Mick en Jamie.

De laatste dag was het pittigst, om 5 uur ’s ochtends (ZONDER ONTBIJT!!) beginnen met lopen en dan meteen 1100 meter steil klimmen. Zelf was dit me gelukt in 1 uur en 48 minuten, waarna ik genoeg tijd had om boven uit te rusten en van het uitzicht te genieten totdat de rest boven was. Na het ontbijt stonden nog een paar stops op de planning, waaronder ‘Hot Springs’ waar onze spieren even ultiem konden ontspannen. Nadat we ons tijdens de lunch even hadden uitgeleefd met een all-you-can-eat buffet reden we weer naar Arequipa. Dit werd echter even onderbroken aangezien een vrachtwagen geschaard was op de weg en ook nog een meter boven het ravijn hing. Na een tijdje wachten was dit opgelost en konden we onze weg vervolgen. Een andere bus, een week later had heel wat minder geluk, want op diezelfde weg is afgelopen woensdag een bus 80 meter naar beneden gestort en zijn er minstens 26 mensen overleden. Voor ons een extra reden om alleen maar met goede busmaatschappijen te reizen, ook al kost het een paar euro meer!
’s Avonds terug in het hostel was de wedstrijd Peru – Chili, die wedstrijd lijkt hier een beetje op Nederland – Duitsland, ze vinden elkaar zachtgezegd niet heel aardig. En omdat Farfan in de 87e minuut de winnende goal voor Peru gemaakt had, was het een mooi feestje in het hostel! :) Helaas voor ons duurde dit niet al te lang, aangezien we de dag erop om 8uur de bus naar Puno zouden pakken.

Het dorpje Puno is niet heel bijzonder, maar het meer waar het aan ligt wel. Het Titicaca meer is het hoogst gelegen meer ter wereld op ruim 3800 meter. We hadden samen met die Australiërs en nog een Nederlands meisje een tour geboekt die twee dagen en een nacht zou duren. We begonnen maandag ochtend op de drijvende eilanden van Uros. Ze zijn gemaakt van de wortels van riet en daarop het riet zelf. Heel apart om daar overheen te lopen want alles beweegt, en lopen voelt dan ook alsof je dronken bent. Op 1 eiland wonen een paar families en zorgen er samen voor dat ze genoeg te eten hebben door de eenden waar ze op jagen te ruilen op de lokale markt in Puno. Hierna gingen we naar het eiland Amantani, waar we ook zouden overnachten. Iedereen werd over de beschikbare families verdeeld en onze groep van 5 had het geluk dat we bij El Presidente sliepen. Aangekomen bij het huis konden we bijna meteen aanschuiven bij de lunch, wat overal inhoudt dat je eerst een bord soep krijgt en daarna rijst met groente (en als je geluk hebt wat vlees). We hadden geen geluk.. De taal op deze eilanden is Quechua, zoals dat tentenmerk, maar gelukkig spreken ze ook wel een beetje Spaans. Niet dat dat van mij zo geweldig is, maar sommige mede reizigers zijn hier wat meer bedreven in! In dit huis konden we echter ook Engels praten, het zoontje van El Presidente leert Engels op school, dus wij waren de ideale proefpersonen om eens wat zinnetjes mee te oefenen, wat erg grappig was!

’s Middags liepen we de hoogste twee bergen op om twee tempels te bekijken. Dat wandelen was nog best zwaar op die hoogte, je raakt erg snel buiten adem! De tempels die we gingen bezoeken waren de heilige gronden van pachamama (moeder aarde) en pachatata (vader aarde) vanaf waar je een erg mooi uitzicht had over het meer! Inmiddels was de zon bijna onder en na de mooie zonsondergangs fotos gingen we terug naar onze gastfamilie. Na het avond eten, wat erg veel op de lunch lijkt, was het tijd voor fiesta, oftewel FEEST! Iedereen kreeg een poncho en een muts, de vrouwen werden helemaal in traditionele klederdracht gehesen en toen was het tijd om te dansen. In een buurthuis kwamen alle gringo’s (vreemdelingen) met hun gastfamilies bij elkaar, dus daar gezellig handjes vast gehouden en rondjes gelopen, want dat was voornamelijk de dans. Toch hebben we ons prima vermaakt met deze leuke bezigheid! :) De laatste dag van onze tour gingen we naar het derde eiland, Taquille, vanaf waar je mooie uitzichten over het eiland en het meer had en we een lekkere lunch hebben gehad met verse vis. Daarna was het alweer tijd voor de drie uur durende boottocht terug naar Puno. ’s Avonds lekker uit eten geweest met z’n vijven en afscheid genomen van de rest, zij gingen de dag erop naar Bolivia.

Twee dagen later waren wij weer terug in Lima, en dit keer hoefde ik niet meer opzoek naar een hostel. Ik kon namelijk rechtstreeks naar het appartement waarin ik een kamer heb voor de komende 4 maanden. Het voelt goed om een eigen plekje te hebben en niet meer alles te hoeven delen! Het ligt in Miraflores, de beste wijk van Lima en redelijk dichtbij de zee!

Hier zal ik jullie komende week meer over vertellen, dan zal ik ook wat meer schrijven over de Universiteit en de vakken die ik ga volgen, want dat is bijna zo ver.. Morgen om half 10 word ik verwacht in de les en ben heel benieuwd hoe dat gaat worden!

Jullie nog een fijn paasweekend en veel plezier met de foto’s!
xx