Tasmania, the wild island

De eerste hostelervaring van papa en mama is goed verlopen. Voor mij ook want ik ben die avond, toen zij in bed lagen, nog gewoon op stap ben geweest met een paar kamergenoten! Het was erg gezellig aan de Salamanca Market en we gingen naar een bandje die live hiphop speelde, apart maar wel leuk!

De dag erop konden we zoals gezegd de camper ophalen. Ze hadden gezegd dat ze met z'n 2en waren, geen probleem verder, alleen had ik geen kussen! Ik heb dus heel de week op een deken gelegen, maar dat ging prima! Vanuit Hobart zijn we naar Sorell gereden, waar we onze eerste behoeften insloegen. Ook heb ik ze daar kennis laten maken met de Drive-Thru Bottle Shop. Waar je inderdaad gewoon met je auto door kan rijden om je drank te halen. Daar een grote box goone gekocht, want die moesten ze ook proeven!
Hierna doorgereden richting Port Arthur. Onderweg nog een paar keer gestopt om van het mooie uitzicht te genieten. De natuur is hier heel puur en je ziet goed de rauwe kustlijn! Toen we aankwamen in Port Arthur zijn we daar naar hetgene gegaan waar Port Arthur om bekend staat: z'n gevangenis. Vroeger toen de meesten van ons nog niet geboren waren (in de 19e eeuw) was dit de plek waar ze alle criminelen naartoe brachten. Het lijkt wel gemaakt voor deze taak, want de enige manier om er te komen is door Eaglehawk Neck te passeren. Dit is een stukje land wat maar zo'n 500 meter breed was en dus het enige wat ze echt goed moesten bewaken! Het was leuk om te zien wat er nog van over was. En sommige gebouwen waren nog in erg goede staat. Na deze culturele bezigheid zijn we terug gereden naar Richmond om daar onze eerste nacht op de camping door te brengen. Vlak voor het slapen gaan komt het grappigste deel van de dag, althans voor mama. Want die kan dan toekijken hoe ik moeilijk moet doen om boven in bed te kruipen! De bedoeling is dat je een paar planken moet verschuiven en er dan een bed komt waar een kind goed op kan liggen. Nou is het alleen niet zo verstandig om de zwaarste van dit trio op dunne planken te laten liggen, papa vond deze planken dan ook aardig doorzakken.. Maar tot nu toe hebben ze het nog gehouden!

De volgende dag vroeg opstaan, nog iets waar ik aan moest wennen. Vandaag ging de tocht naar Freycinet National Park, een must-see als je hier bent! De weg er naartoe is al mooi, langs de zee, maar het park zelf is echt schitterend! Ze zeggen als je naar Nieuw Zeeland bent geweest valt Tasmanie maar tegen, maar daar ben ik het totaal niet mee eens! Het is totaal niet te vergelijken! Dit park was echt schitterend, met woeste rotsen en een parelwit zandstrand. We hebben hier dan ook ruim 4 uur rondgelopen en genoten van alle natuur!

Omdat een week eigenlijk te kort is, moesten we hierna nog een eind rijden naar de volgende camping (St Helens) om nog een beetje op schema te blijven. Zoals de rest van de week, moest ik weer vroeg opstaan. Deze dag stond vooral in het teken om te gaan rijden. Heerlijk gelunched aan het water in Bridport (dat is wel handig van je eigen huisje meenemen!) En op een camping gestaan in Burnie.

Dinsdag hoefden we qua afstand niet zo ver te rijden, dus meer tijd voor rondwandelingen. De mooiste was The Nut bij Stanley, op de top van de berg kon je heel het schiereiland overzien. Stanley zelf is ook mooi, een rijk en erg goed onderhouden dorpje waar vis de specialiteit is. We probeerden ook nog naar het meest westelijke puntje te gaan, maar dit scheen niet te mogen dus werden we weer terug gestuurd! Via een hobbelige gravel road, doorgereden naar Arthur River. Dit is een plaatsje aan het begin van een 110 km lange gravel road die we op woensdag gereden hebben. Ik kan je verzekeren, van die onverharde wegen zijn niet altijd leuk. Als je op de achterbank zit, lijkt het net alsof je in een achtbaan zit!

Na die 110 km zijn we doorgereden naar een National Park. We konden daar geen camping vinden, dus heb ik papa en mama eens laten zien wat wild kamperen is! Op een bospad in het donker hebben wij heerlijk rustig geslapen! De volgende dag stond er een mooie wandeling op de planning door Lake St Clair National Park. Hier eindigt de bekende Overland Track. Het was een hele mooie wandeling door de natuur, waar we nog lekker bij een meertje hebben gelunched. We hadden dit keer tijd genoeg dus hebben onze reis rustig vervolgd richting Gordon River National Park. Zoals je al hoort, zit het hier vol met natuurparken en dat is echt geweldig!

We sliepen op een camping midden in het Park, en de wallabies (kleine kangoeroes) liepen om de camper heen en aten brood uit je hand! Een tijdje gesproken met een man uit Brisbane, en volgens hem deden we toch wel de hoogtepunten van Tasmanie, fijn om te horen dat we de goede dingen bezoeken!
De dag erop reden we de weg door naar Lake Pedder/ Lake Gordon. Hier was de grootste stuwdam van Australie, en de hoogste abseil (140 meter) Het meer stond echt schrikbarend laag, de dode bomen stonden als luciferstokjes in het meer! Op weg richting Hobart nog gestopt in New Norfolk waar ik een bezoekje heb gebracht aan de plaatselijke kapper (wees maar niet bang, het is niet zo kort als de laatste keer!) Door Hobart gereden om de ferry naar Bruny Island nog te halen, want voor onze laatste dag hadden we een cruise langs de kust geboekt, met allerlei wildlife wat je kon bewonderen! Die avond eerst nog heerlijk met een glaasje goone en nootjes op het strand gezeten en genoten van de zonsondergang.

De dag erop stonden we om 11 uur klaar voor de cruise, nouja cruise.. In een boot met 900pk over het water scheuren, tussen de rotsen door! De kustlijn is echt fantastisch, daarna naar een grote zeehonden kolonie. Honderden beesten lagen daar op de rotsen te spelen! Op de terugweg gingen we op zoek naar dolfijnen en albatrossen. Toen we eenmaal de dolfijnen gevonden hadden regende het echter super hard.. Dit was niet de enige manier om nat te worden, want tijdens het filmen van de dolfijnen kwam er een grote golf over de voorkant, en ik werd zeiknat! (Achtergrond geluiden staan op film)

Terug naar het hoofdeiland en gereden naar Cambridge, vlak bij het vliegveld, voor onze laatste nacht! Deze hebben we ook nog goed doorstaan en toen zat ons avontuur op Tazzie er al weer op. De camper ingeleverd en op het vliegveld zitten wachten op de vlucht naar Melbourne.

Op dit moment zitten we alweer een paar dagen later, en staan papa en mama op het punt om mij te verlaten en het vliegtuig te pakken naar het (nogsteeds) koude Nederland! Ik hoop dat de temperatuur over 2,5 week toch wel iets beter is, anders is het verschil wel heel groot!

Groeten van ons alle 3!