Wel of geen kale kop?!
Door: D'n Bossie
Blijf op de hoogte en volg Jasper
02 December 2008 | Australië, Chinchilla
Ik zal even beginnen met een poll, omdat ik niet weet of iedereen het einde van het stukje haalt. Heb namelijk zoveel mee te delen deze keer! De vraag: zal ik mijn hoofd kaalscheren? Reacties graag onder het bericht!
Hallo mede-hardwerkende Nederlanders
Ben je net klaar van de middelbare school, dacht je eigenlijk volgend jaar te gaan studeren, maar weet je nou al hoe je leven er verder uit gaat zien! Dit is mij zo juist overkomen op een meloenenveld in Chinchilla. Ik moet zeggen: dit is de baan van m’n leven en weet niet of ik ooit nog de collegebanken in ga! Er zijn gewoon geen nadelen aan dit werk: heel de dag door de mooie natuur lopen, gratis je spieren trainen en ook nog eens mooi bijkleuren.
De flora en fauna zijn geweldig. Op weg naar je werk kom je een stel kangoeroes tegen, tijdens het plukken wat dodelijke slangen en spinnen en tijdens de dagelijkse middagborrel komen er wallaby’s en nog eens tientallen cane toads en duizenden muggen! Een paradijs op aarde!
De zaterdagochtend dat we om 10uur werden opgehaald begon goed. Mijn mede-plukkers gingen als Polen in een busje alleen dan met meer personen en meer bagage.. Niet normaal! Met 40 km per uur kroop het busje over de bergen. Gelukkig zit ik in m’n auto samen met Jordy en Rick, mijn nieuwe lotgenoot uit Schipluiden (wie niet weet waar dat ligt, dat is dicht bij Delft) We doen ruim 6uur(!!!) over de 300 km. Dat hebben we er wel voor over, want nou zijn we wel aangekomen in de wereldstad Chinchilla. Iets wat wij al als de Outback beschouwen! Er wonen hier ongeveer 4000 mensen, er zijn 8 kerken, 2 supermarkten, 3 drankgelegenheden, een bibliotheek en een zwembad. Vooral met die laatste twee zijn wij erg tevreden. Vanwege de uitgebreide faciliteiten ben ik al lid geworden van de bibliotheek. Daar kan je elke dag een half uur gratis internetten. Zodat we, als we besluiten naar het dorp toe gaan, toch een beetje op de hoogte kunnen blijven van het leven in de rest van de wereld. Ook in het zwembad zijn ze elke keer weer erg blij met ons bezoek. Je kan merken dat ze in dit rustieke dorpje erg moeten wennen aan de komst van hun seizoenarbeiders. Er zijn erg veel regels waar wij niet altijd het nut van inzien en ons er dan ook niet aan houden. De eerste is al bijna meegenomen door de politie, vanwege een duik van de gesloten(?) duikplank. Als hij geopend is kan je er wel erg veel lol op hebben trouwens! Zie de foto’s.
Dan nu de accommodatie; de folder zegt: Op 20 km gelegen van Chinchilla, met volop kano en visgelegenheden. Ruime mogelijkheden voor het bereiden van een continentaal ontbijt met eieren en spek, volledig gemeubileerde diningroom en een toiletgebouw met warm en koud water.
De harde waarheid: Een groot veld met hier en daar een boom en een paar grassprietjes. Verschillende afgedankte caravans verspreid over het terrein. Een slaapzaal ofwel een container met 5 stapelbedden. De keuken heeft geen gas, er kan niet gekookt worden en wordt ‘s avonds massaal aangevallen door kolonies muggen. In de ‘dining room’ staat een picknick tafel, nog wat meer bij elkaar geraapt meubilair maar er is gelukkig een tafeltennistafel waar een aantal mensen (waaronder ik) toch wel regelmatig te vinden zijn. Helaas zijn de batjes nog uit de tijd dat Abel Tasman Australië miste en Tasmanië als het zuidelijk continent ontdekte, maar je moet ook altijd wel iets te klagen hebben. In het toilet moet je oppassen dat er geen kikkers in zitten, want kan nogal een verassing geven tijdens de grote boodschap...Ons drinkwater komt uit een groot regenvat en als klap op de vuurpijl wassen wij met heerlijk kreekwater. Waar nog geen vis dood in gevonden zou willen worden!
We slapen hier weer in onze auto, hoewel verschillende fossielen hier dat erg afraadden vanwege de mozzies. Toch bevalt het ons prima en we besparen er ook nog eens $50 per week mee! Over het eten heb ik totaal niet te klagen! Dit zijn waarschijnlijk de 4 beste weken eten van mijn reis. Voor het ontbijt en de lunch zijn er diverse soorten cornflakes, brood, vlees, kaas en ander beleg. Tijdens doordeweekse dagen komt een aardige dame uit het dorp met de warme maaltijd. Lasagne, aardappelpuree, pompoenpuree, worstjes, runderlappen, rijst met stroganoff. Slechts enkele variëteiten uit van haar zeer kundige keuken. Als zij weg is, is het helaas uit met de pret. Zaterdags altijd Ozzie BBQ. Helaas druipend in het vet en zwart geblakerd, dit heb ik zelf al vele malen beter gedaan.. Op zondag fish en chips. Ook niet te eten. De friet is erg slap als het aankomt en de vis is taai en slijmerig. Gelukkig komende zondag pizza!
Ondanks alle andere leuke dingen komen we hier toch wel om geld te verdienen. ‘s Ochtends staan we rond half 4 op. Op een rustige dag kunnen we zelfs uitslapen tot half 5. Een kommetje cornflakes en fruit als ontbijt en boterhammetjes smeren voor de lunch. Zorg ervoor dat je handschoenen, 5 liter drinkwater, zonnebrandcrème en hoed bij je hebt. Dan spring je de bus in voor een 25 minuten durende ‘wakker wordt’ rit naar het meloenenveld.
Aangekomen op de bestemming zie je elke dag de zonsopkomst. Je gaat kapot van de kou als het ‘s nachts helder is geweest. Maar dat is altijd nog beter dan wolken ‘s nachts, want wolken hier betekent regen en dat betekend één grote modderbende in het veld.
Maar nu is de grote vraag natuurlijk: “Hoe pluk je meloenen?”
Men neme een tractor, een oplegger met grote kisten en aan het einde twee lange armen met daarop een lopende band die de meloenen naar het midden stuurt. In het midden landen de meloenen in de kist en als die vol zit, wordt de kist gedropt en begin je aan de volgende kist. Het enige wat je nou nog nodig hebt zijn 18 gekke backpackers die op zoek gaan naar de meloenen. Nu heb je twee soorten meloenen, groene meloenen en gele meloenen. Niet al te moeilijk zou ik zo zeggen. De bedoeling is dat de gele meloenen geplukt worden en dat wij de groene onaangetast laten. Toch zijn er ook groene meloenen die niet zo geel zijn maar weer goed genoeg loslaten dat ze ook geplukt moeten worden. Dit zijn de lastigste meloenen om te vinden (Heb je ook zo vaak het woord meloen gelezen in de laatste regels? Zo gaat het ook bij ons in onze dromen, niet erg prettig moet ik zeggen!)
Dan hebben we nog onze supervisor, Alan, hij vindt mij niet zo aardig volgens mij. Ik had na 1 week dan ook m’n eerste waarschuwing te pakken voor te veel lol maken op het veld en daardoor een stel meloenen misgelopen te hebben. Een paar dagen later was ik erg moe, en je raad het al.. Daar kwam waarschuwing 2 aan! Hij moest weer teveel meloenen uit mijn rijtje plukken. Nou ga ik ervoor zorgen dat hij geen reden tot zeiken meer heeft en ik mooi nog 2 weekjes geld kan gaan verdienen. Op andere momenten is het wel een goeie kerel en kan je er gewoon mee lachen. Jammer dat hij zo schizofreen is!
Dan nou nog een kleine greep uit ons leven buiten de meloenenvelden om. Onze contracteur, Stephen, is een hele relaxte vent die, als je ergens om vraagt, dat de volgende dag uit het dorp meebrengt. Hij wil het gewoon iedereen naar de zin maken. Zo zorgt hij er ook voor dat het geld komt op de dag dat het beloofd is (wat bij sommige boeren wel anders is)
Op onze camping leven nog 4 markante mannen die hier al meerdere jaren terugkomen. Een kerel (Cees/Casey) die in NL geboren is maar nou al ruim 50 jaar z’n leven hier aan het verpesten is. De hoofdtaken van hem zijn tractor rijden, bier drinken en aan z’n ballen krabben.
Dan de man die hier de cola blikjes verkoopt, Pete, houdt van jongere jongens dus iedereen hier is een potentiele prooi. Verder is hij altijd dronken zodat hij niet op de tractor kan rijden.
Kevin, McSpekkie, onze 43-jarige teamleider. Heeft vandaag toegegeven een 20-jarige vrouw in Fiji als vriendin te hebben. Rent elke dag naar de dining room om als eerste eten te krijgen. Als laatste heb je Gary, een 50-jarige aboriginal, de enige oudere die ook gewoon meloenen plukt. Hij is zo dun dat je bang bent dat hij doormidden breekt als hij bukt om een meloen te pakken. De hele dag zit hij voor zich uit te staren maar vermaakt zich schijnbaar wel hier! En daar gaat het om!
Als laatste het nachtleven. Omdat de kroeg te ver is om kruipend, lopend of fietsend naar toe te gaan, moeten we met de auto. 1 keer in de week is het feest en om de beurt zijn we de Bewust Onbeschonken Bestuurder. De eerste week was het mijn beurt, afgelopen vrijdag die van Rick. We begonnen de avond in Club Hotel, op de hoek als je het dorpje inrijdt. Daar wat bier gedronken en gekletst met andere melonpickers die er ook waren. Een meisje nodigde ons uit om naar de afterparty te komen bij iemand thuis. Na enkele smsjes en beschrijvingen hebben we het gevonden! Bijna iedereen in het huis was minderjarig maar de drank was er niet minder om! Na genoten te hebben van een paar Jan de Wandelaar & Cola besloten we naar huis te gaan. Jordy en ik lagen lekker op ons bed in de achterbak toen we afsloegen om het dorpje te verlaten. Er sloeg nog een auto af.. En wel een met zwaailichten en een bordje STOP POLICE! We schrokken ons kapot, helemaal omdat ons was verteld dat ze erg streng waren in dit dorpje en onze nieuwe “stoelen” vast niet konden waarderen! Snel de auto uitgestapt en de achterbank opgeklapt. Toen kwam het onvermijdelijke blaasapparaat te voorschijn voor onze BOB. Die blies natuurlijk helemaal clean. Toch begon de politie iets te zeggen over energy drankjes en dat die verboden waren. Wij trapten er met open ogen in en de politie hadden hun lolletje ook weer voor die avond. Nog samen met ze op de didgeridoo gespeeld en daarna onze weg vervolgd.
De volgende ochtend kregen we te horen dat we vrij waren, omdat er te weinig meloenen te plukken waren. Ik kan zeggen dat we dat niet onprettig vonden na slechts vier uur nachtrust en onze dag heerlijk in het zwembad hebben doorgebracht!
Tot de volgende update!
Kus van Joep Meloen
Hallo mede-hardwerkende Nederlanders
Ben je net klaar van de middelbare school, dacht je eigenlijk volgend jaar te gaan studeren, maar weet je nou al hoe je leven er verder uit gaat zien! Dit is mij zo juist overkomen op een meloenenveld in Chinchilla. Ik moet zeggen: dit is de baan van m’n leven en weet niet of ik ooit nog de collegebanken in ga! Er zijn gewoon geen nadelen aan dit werk: heel de dag door de mooie natuur lopen, gratis je spieren trainen en ook nog eens mooi bijkleuren.
De flora en fauna zijn geweldig. Op weg naar je werk kom je een stel kangoeroes tegen, tijdens het plukken wat dodelijke slangen en spinnen en tijdens de dagelijkse middagborrel komen er wallaby’s en nog eens tientallen cane toads en duizenden muggen! Een paradijs op aarde!
De zaterdagochtend dat we om 10uur werden opgehaald begon goed. Mijn mede-plukkers gingen als Polen in een busje alleen dan met meer personen en meer bagage.. Niet normaal! Met 40 km per uur kroop het busje over de bergen. Gelukkig zit ik in m’n auto samen met Jordy en Rick, mijn nieuwe lotgenoot uit Schipluiden (wie niet weet waar dat ligt, dat is dicht bij Delft) We doen ruim 6uur(!!!) over de 300 km. Dat hebben we er wel voor over, want nou zijn we wel aangekomen in de wereldstad Chinchilla. Iets wat wij al als de Outback beschouwen! Er wonen hier ongeveer 4000 mensen, er zijn 8 kerken, 2 supermarkten, 3 drankgelegenheden, een bibliotheek en een zwembad. Vooral met die laatste twee zijn wij erg tevreden. Vanwege de uitgebreide faciliteiten ben ik al lid geworden van de bibliotheek. Daar kan je elke dag een half uur gratis internetten. Zodat we, als we besluiten naar het dorp toe gaan, toch een beetje op de hoogte kunnen blijven van het leven in de rest van de wereld. Ook in het zwembad zijn ze elke keer weer erg blij met ons bezoek. Je kan merken dat ze in dit rustieke dorpje erg moeten wennen aan de komst van hun seizoenarbeiders. Er zijn erg veel regels waar wij niet altijd het nut van inzien en ons er dan ook niet aan houden. De eerste is al bijna meegenomen door de politie, vanwege een duik van de gesloten(?) duikplank. Als hij geopend is kan je er wel erg veel lol op hebben trouwens! Zie de foto’s.
Dan nu de accommodatie; de folder zegt: Op 20 km gelegen van Chinchilla, met volop kano en visgelegenheden. Ruime mogelijkheden voor het bereiden van een continentaal ontbijt met eieren en spek, volledig gemeubileerde diningroom en een toiletgebouw met warm en koud water.
De harde waarheid: Een groot veld met hier en daar een boom en een paar grassprietjes. Verschillende afgedankte caravans verspreid over het terrein. Een slaapzaal ofwel een container met 5 stapelbedden. De keuken heeft geen gas, er kan niet gekookt worden en wordt ‘s avonds massaal aangevallen door kolonies muggen. In de ‘dining room’ staat een picknick tafel, nog wat meer bij elkaar geraapt meubilair maar er is gelukkig een tafeltennistafel waar een aantal mensen (waaronder ik) toch wel regelmatig te vinden zijn. Helaas zijn de batjes nog uit de tijd dat Abel Tasman Australië miste en Tasmanië als het zuidelijk continent ontdekte, maar je moet ook altijd wel iets te klagen hebben. In het toilet moet je oppassen dat er geen kikkers in zitten, want kan nogal een verassing geven tijdens de grote boodschap...Ons drinkwater komt uit een groot regenvat en als klap op de vuurpijl wassen wij met heerlijk kreekwater. Waar nog geen vis dood in gevonden zou willen worden!
We slapen hier weer in onze auto, hoewel verschillende fossielen hier dat erg afraadden vanwege de mozzies. Toch bevalt het ons prima en we besparen er ook nog eens $50 per week mee! Over het eten heb ik totaal niet te klagen! Dit zijn waarschijnlijk de 4 beste weken eten van mijn reis. Voor het ontbijt en de lunch zijn er diverse soorten cornflakes, brood, vlees, kaas en ander beleg. Tijdens doordeweekse dagen komt een aardige dame uit het dorp met de warme maaltijd. Lasagne, aardappelpuree, pompoenpuree, worstjes, runderlappen, rijst met stroganoff. Slechts enkele variëteiten uit van haar zeer kundige keuken. Als zij weg is, is het helaas uit met de pret. Zaterdags altijd Ozzie BBQ. Helaas druipend in het vet en zwart geblakerd, dit heb ik zelf al vele malen beter gedaan.. Op zondag fish en chips. Ook niet te eten. De friet is erg slap als het aankomt en de vis is taai en slijmerig. Gelukkig komende zondag pizza!
Ondanks alle andere leuke dingen komen we hier toch wel om geld te verdienen. ‘s Ochtends staan we rond half 4 op. Op een rustige dag kunnen we zelfs uitslapen tot half 5. Een kommetje cornflakes en fruit als ontbijt en boterhammetjes smeren voor de lunch. Zorg ervoor dat je handschoenen, 5 liter drinkwater, zonnebrandcrème en hoed bij je hebt. Dan spring je de bus in voor een 25 minuten durende ‘wakker wordt’ rit naar het meloenenveld.
Aangekomen op de bestemming zie je elke dag de zonsopkomst. Je gaat kapot van de kou als het ‘s nachts helder is geweest. Maar dat is altijd nog beter dan wolken ‘s nachts, want wolken hier betekent regen en dat betekend één grote modderbende in het veld.
Maar nu is de grote vraag natuurlijk: “Hoe pluk je meloenen?”
Men neme een tractor, een oplegger met grote kisten en aan het einde twee lange armen met daarop een lopende band die de meloenen naar het midden stuurt. In het midden landen de meloenen in de kist en als die vol zit, wordt de kist gedropt en begin je aan de volgende kist. Het enige wat je nou nog nodig hebt zijn 18 gekke backpackers die op zoek gaan naar de meloenen. Nu heb je twee soorten meloenen, groene meloenen en gele meloenen. Niet al te moeilijk zou ik zo zeggen. De bedoeling is dat de gele meloenen geplukt worden en dat wij de groene onaangetast laten. Toch zijn er ook groene meloenen die niet zo geel zijn maar weer goed genoeg loslaten dat ze ook geplukt moeten worden. Dit zijn de lastigste meloenen om te vinden (Heb je ook zo vaak het woord meloen gelezen in de laatste regels? Zo gaat het ook bij ons in onze dromen, niet erg prettig moet ik zeggen!)
Dan hebben we nog onze supervisor, Alan, hij vindt mij niet zo aardig volgens mij. Ik had na 1 week dan ook m’n eerste waarschuwing te pakken voor te veel lol maken op het veld en daardoor een stel meloenen misgelopen te hebben. Een paar dagen later was ik erg moe, en je raad het al.. Daar kwam waarschuwing 2 aan! Hij moest weer teveel meloenen uit mijn rijtje plukken. Nou ga ik ervoor zorgen dat hij geen reden tot zeiken meer heeft en ik mooi nog 2 weekjes geld kan gaan verdienen. Op andere momenten is het wel een goeie kerel en kan je er gewoon mee lachen. Jammer dat hij zo schizofreen is!
Dan nou nog een kleine greep uit ons leven buiten de meloenenvelden om. Onze contracteur, Stephen, is een hele relaxte vent die, als je ergens om vraagt, dat de volgende dag uit het dorp meebrengt. Hij wil het gewoon iedereen naar de zin maken. Zo zorgt hij er ook voor dat het geld komt op de dag dat het beloofd is (wat bij sommige boeren wel anders is)
Op onze camping leven nog 4 markante mannen die hier al meerdere jaren terugkomen. Een kerel (Cees/Casey) die in NL geboren is maar nou al ruim 50 jaar z’n leven hier aan het verpesten is. De hoofdtaken van hem zijn tractor rijden, bier drinken en aan z’n ballen krabben.
Dan de man die hier de cola blikjes verkoopt, Pete, houdt van jongere jongens dus iedereen hier is een potentiele prooi. Verder is hij altijd dronken zodat hij niet op de tractor kan rijden.
Kevin, McSpekkie, onze 43-jarige teamleider. Heeft vandaag toegegeven een 20-jarige vrouw in Fiji als vriendin te hebben. Rent elke dag naar de dining room om als eerste eten te krijgen. Als laatste heb je Gary, een 50-jarige aboriginal, de enige oudere die ook gewoon meloenen plukt. Hij is zo dun dat je bang bent dat hij doormidden breekt als hij bukt om een meloen te pakken. De hele dag zit hij voor zich uit te staren maar vermaakt zich schijnbaar wel hier! En daar gaat het om!
Als laatste het nachtleven. Omdat de kroeg te ver is om kruipend, lopend of fietsend naar toe te gaan, moeten we met de auto. 1 keer in de week is het feest en om de beurt zijn we de Bewust Onbeschonken Bestuurder. De eerste week was het mijn beurt, afgelopen vrijdag die van Rick. We begonnen de avond in Club Hotel, op de hoek als je het dorpje inrijdt. Daar wat bier gedronken en gekletst met andere melonpickers die er ook waren. Een meisje nodigde ons uit om naar de afterparty te komen bij iemand thuis. Na enkele smsjes en beschrijvingen hebben we het gevonden! Bijna iedereen in het huis was minderjarig maar de drank was er niet minder om! Na genoten te hebben van een paar Jan de Wandelaar & Cola besloten we naar huis te gaan. Jordy en ik lagen lekker op ons bed in de achterbak toen we afsloegen om het dorpje te verlaten. Er sloeg nog een auto af.. En wel een met zwaailichten en een bordje STOP POLICE! We schrokken ons kapot, helemaal omdat ons was verteld dat ze erg streng waren in dit dorpje en onze nieuwe “stoelen” vast niet konden waarderen! Snel de auto uitgestapt en de achterbank opgeklapt. Toen kwam het onvermijdelijke blaasapparaat te voorschijn voor onze BOB. Die blies natuurlijk helemaal clean. Toch begon de politie iets te zeggen over energy drankjes en dat die verboden waren. Wij trapten er met open ogen in en de politie hadden hun lolletje ook weer voor die avond. Nog samen met ze op de didgeridoo gespeeld en daarna onze weg vervolgd.
De volgende ochtend kregen we te horen dat we vrij waren, omdat er te weinig meloenen te plukken waren. Ik kan zeggen dat we dat niet onprettig vonden na slechts vier uur nachtrust en onze dag heerlijk in het zwembad hebben doorgebracht!
Tot de volgende update!
Kus van Joep Meloen
-
02 December 2008 - 07:41
Papa:
ik kan me voorstellen dat je het warm hebt met die bos haar van je op je kop.
Van mij mag het eraf. Ik laat het tenslotte ook niet erg lang worden.
Erg mooi verhaal. Nog 2 weken volhouden en dan weer naar het onbezorgde leven terug.
Werk ze en tot horens.
papa -
02 December 2008 - 08:21
Astrid.:
Nou..dat klinkt weer goed allemaal! En ondanks dat je papa wel voorstander is, zeg ik: Nee, niet doen!
Veel plezier nog daar! -
02 December 2008 - 08:49
VADER V JACK:
geen luxe werk omstandigheden daar maar om te zeggen dat er veel misbruik van de back packers wordt gemaakt kun je ook weer niet zeggen Dit kun je volgens mij nog wel 2weken vol houden en zekker met een kaal hoofd met een mooie hoed erop Je kunt gerust scheren ze groeien van zelf weer aan De groeten uit westelbeers -
02 December 2008 - 09:16
Marlien:
Hoi Jasper,wat een geweldig verhaal weer.Ik zou inderdaad m'n hoofd kaal scheren.Is niet zo warm,je hoeft niet zo snel weer naar de kapper en het groeit vanzelf weer aan.Niet zo'n moeilijke keus dus.Nog 2 weken ploeteren en dan weer genieten van je vrijheid.Succes.
Lieve groetjes -
02 December 2008 - 10:09
Roel:
je kan best je kop kaal scheren, je wordt er toch nie knapper op muhaha xje -
02 December 2008 - 10:30
Ha Jasper:
Na al maanden met veel plezier jouw prachtige verhalen te hebben gelezen, vond ik het tijd worden om hier eens op te reageren. Mijn complimenten over jouw schrijven. Je weet het thuisfront wel te boeien. Misschien is het een idee om jouw belevenissen te publiseren in een roman. Het schrijftalent heb je wel. Goed dat je werk hebt gevonden wat je blijkbaar goed afgaat ook al krijg je enige opmerkingen. Maar ja, je moet het vak natuurlijk ook nog leren!In ieder geval neemt het financiële vermogen hierdoor weer iets toe om het vervolgens weer te spenderen aan de avontuurlijke onderneming. Werk ze en wordt een ervaren meloenenplukker en blijf genieten van alle ervaringen.
Groeten Peter Boomars
P.S. een kale kop moet je toch 1x hebben meegemaakt. Dus wat let je?
-
02 December 2008 - 10:38
Mama:
He Joep Meloen,
Je kunt het proberen, een kale kop. Als het je niet bevalt groeit het ook in no time weer aan.(ik had dit trouwens niet geadviseerd als je gewoon thuis was geweest hoor, dan had ik het jammer gvonden van je haardos) Douchen gaat dan ook veel sneller en die pot gel kan uit je rugzak. Houd er alleen wel rekening mee dat je koppie snel verbrand! Ik heb genoten van je lange verhaal. Het boeit vande eerste tot de laatste zin!Ik mis trouwens de foto's waar je naar verwijst, maar die komen misschien binnenkort nog.
Succes met plukken, en we horen wel wat het voor kapsel is geworden.
xxxx mama -
02 December 2008 - 10:54
Emmy:
Ik ben het met je moeder eens! En als je je hoedje op hebt, is er toch niemand die het ziet ;) -
02 December 2008 - 11:25
Elfi:
Neenee, niet eraf!
Is wel luchtig misschien ja, maaar zo is het al leuk zat!
Weer een leuk verhaal :) goed hooor!
lieve groetjes en een dikke kus! X -
02 December 2008 - 11:26
Marion (buurvrouw):
Ik heb weer genoten van je verhaal. Wat ik mis is de melding tot hoe laat je moet werken. Want om half 5 op en om 7 uur thuis lijkt me niet te doen, zelfs niet voor jou.
Kaal scheren? Doen! Misschien bevalt het en zo niet, dan is het er zo weer aan!
Groetjes! ook van Bert -
02 December 2008 - 12:04
Lisa:
Hee Jasper,
haha.. ik zou het gewoon doen! is een keer is wat anders..
kus -
02 December 2008 - 12:23
Lisa:
Heey Jasper!
Wat een supertof verhaal :D kllinkt allemaal echt suuper!!
Ik denk dat kaal wel lekker fris is daar, waarom niet?
Ik kijk uit naar jee volgende verhalen!
Groetjes, :D
Lisa (Olsthoorn) -
02 December 2008 - 12:55
Brigit:
Ha die Jasper. Ik denk dat je een record aantal reacties gaat krijgen, er staan er binnen een paar uur al zo'n hoop! Grappig dat je, al ben je zó ver weg, toch nog graag advies krijgt van het thuisfront, zelfs over je haardracht. Dus ook ik bemoei me er maar mee: gewoon lekker doen, voor je weer hier bent is het allang weer aangegroeid! Maar dan willen wij in ruil voor ons advies natuurlijk wel een prachtfoto van je kale koppie of een kale foto van je prachtkoppie!
Lieve Jasper, bedankt weer voor je boeiende, en lange verhaal, het blijft geweldig om te lezen!
Veel succes bij de kapper.... en tot een volgende bericht :-) -
02 December 2008 - 15:17
Rob:
Hi Joep,
Ik doe alleen de poll, want ik mag op m'n werk niet van die lange stukken lezen van m'n baas..
D'r af (en we willen er wel foto's van zien!!)
Groeten uit Mijdrecht -
02 December 2008 - 15:46
Renske:
JAAA, haar eraf! dat hoort erbij he!
gaaf verhaal, en nog veel plezier daar
kus aan de meloenenplukker -
02 December 2008 - 16:06
Anita:
Hoi Jasper,
Ik zie dat Rob al gereageerd heeft. Ik sluit me helemaal bij hem aan. Kaal, maar dan wel foto's. Je haar is zo weer aangegroeid en dan krijg je misschien nog mooiere krullen terug.
Geweldig verhaal trouwens weer. Ik zit thuis, dus mocht het wel helemaal lezen.
Sterkte met het meloen plukken, volgens mij is het nog erger dan druiven plukken.
Groetjes en dikke kus
Anita
-
02 December 2008 - 16:14
Carlijn:
ga nog maar lekker 2 weekjes werken jij! Als je t kaal doet, moet het wel weer lang zijn als je terug komt he! dan vind ik het goed! haha! Was weer leuk verhaal! Spreek je snel weer!
dikke kus!
xx je zusje. -
02 December 2008 - 20:04
Yannick:
Tuurlijk! Doen die kale kop! Kan je uit ervaring zeggen, dat je er lekker koel van wordt ;-) -
02 December 2008 - 20:15
Marian:
Hoi Jasper,
Weer een mooi verhaal. Benthe en ik zitten gelijkertijd te lezen en zien ook de reactie van Yannick. Zelf ben ik er niet zo voor dat je je haren afscheert. Ik heb het bij Yannick gezien en het was shocking.(zag er toch een beetje uit als"wanted dead or alive") Het groeit gelukkig wel weer aan...
Veelsucces verder met het vermijden van waarschuwingen en het vergaren van enige dollars.
Groeten ui Riessen. -
03 December 2008 - 08:59
Oma Riet:
Ha Joep Meloen,
Heb even de tijd genomen om jouw Prachtige Verhaal
te lezen.Ik hàd je even gemist maar ik kan je verzekeren dat je mij vòlop laat genieten! Wàt fijn dat je nog even de tijd hebt om te beslissen wat jij wilt wòrden! Meloenplukker-Backpacker Student- òf
Schrijver??? Je kunt het òòk afwisselen,jà tòch!! En watje "Haar" betreft..
Ik wil je graag op
de "FOTO" zien met een
"Kale Knikker" èn...hòe die weer groeit!! haha!
Veel sukses met àlles!
h.v.j.Kus Oma Riet -
03 December 2008 - 14:03
Opa Delden,:
Kop kaal scheren lijkt wel een hype onder onze kleinkinderen, Eerst yannick en nu jij. Van mij mag het, lijkt me daar wel prettig. Zet dan de volgende keer wel even een foto met die"meloen' bij je bericht.Wat zeg ik bericht? Het worden zo langzamerhand wel literaire colums.(wat dat dan ook mogen zijn)Je vertelt heel beeldend alleen blijft het nogal moeilijk je je meloenplukkersleven voor te stellen.Maar: ga zo door prachtig!
Groeten van Oma.
Opa
-
03 December 2008 - 17:02
Oma Bosma:
Hai aanstaande kale meloenplukker. Natuurlijk DOEN Wat weer een geweldig verhaal. Ik zie het helemaal voor me.Nog twee weken en Vrijdag avond Sinterklaas vieren? Veel plezier. Wij gaan samen gourmetten.Lekker Ik hoop volgende week weer toestemming te krijgen om auto te rijden al brengt Opa me overal heen maar ja vrijheid he? Jasper nog veel plezier, geduld en een lekkere frisse kop Een dikke knuffel van een trotse Oma. -
03 December 2008 - 20:37
Opa Theo Oldenzaal:
Hallo Jasper, Oma heeft mij het hèle verhaal voorgelezen, want de stagere Eline was te druk met de Sint. Weet je dat ik ècht hier zit te glimmen van plezier dat mijn "Kleinzoon van 18" een beetje op mij wil lijken! Gewoon doen Jasper! Lekker makkelijk!
Het enige verschil is dat het bij jou wèl weer aangroeid!haha Ik ben trots op jou! Sukses! groetjes opa Theo -
06 December 2008 - 03:01
Jack:
Veel lelijker kun je er nooit op worden.. Ik zit momenteel in Darwin, ga vandaag met twee Duitse meiden met de auto naar Cairns. Ik heb ze nog niet gezien, hopelijk is het wat. Northern Territory is trouwens een prachtige plaats voor sightseeing(wilde dieren, watervallen, flora, ayers rock, kings canyon).
Cheers mate,
Jack Daniels -
06 December 2008 - 10:59
Lia (mama Van Jordy):
Wel dus...! haha
Pas je wel op voor het zonnetje Jasper?
Dat wordt nu smeren smeren en nog eens smeren....haha
Leuk jullie beiden gezien te hebben!
Groet Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
